- Pomimo niezbyt rozległego obszaru jaki zajmują Góry Stołowe, wśród ptaków tu występujących pojawia się kilka osobliwości. Na co warto zwrócić szczególną uwagę?

Pełny artykuł - Pomimo niezbyt rozległego obszaru jaki zajmują Góry Stołowe, wśród ptaków tu występujących pojawia się kilka osobliwości. Na co warto zwrócić szczególną uwagę?

- Na terenie parku stwierdzono ponad 160 gatunki ptaków, co nie jest w skali kraju dużą wartością, ale to, co wyróżnia ten obszar, to rekordowe zagęszczenia niektórych gatunków, a także zadziwiające miejsca gniazdowania wielu z nich. Wysokie, pionowe ściany skalne są schronieniem dla kruka, pustułki i puchacza. Tylko tutaj składają jaja i wychowują młode. Wszystkie one występują na omawianym terenie w wyjątkowych w skali całego kraju zagęszczeniach.

- A co z ptakami leśnymi?

- Duża powierzchnia drzewostanów świerkowych sprawia, że pojawiają się tutaj gatunki borealne, takie jak czyż i krzyżodziób. Również  w tych lasach spotkamy dwie nasze najmniejsze sowy - sóweczkę i włochatkę - które występują w nadzwyczajnej liczebności. W lasach liściastych i mieszanych także pojawiają się charakterystyczne gatunki, m.in. słonki, bociany czarne, puszczyki i dzięcioły zielono-siwe.

- W każdym z wymienionych siedlisk pojawiały się sowy...

- Tak, zamieszkują one wiele miejsc i mają różne wymagania. Sóweczka, w przeciwieństwie do włochatki, jest  sową prowadzącą dzienny tryb życia, obie jednak chętnie korzystają z dziupli, więc w lesie w którym żyją powinno ich być pod dostatkiem. Z kolei największa nasza sowa - puchacz - związany jest z półkami skalnymi, a na terenie Parku wykazuje rekordowe zagęszczenie w skali kraju. Sowy nie są natomiast gatunkami charakterystycznymi dla łąk.

- Jakie ptaki można usłyszeć na łąkach?

- Charakterystycznym głosem odzywać się będą derkacz i przepiórka, które jako ptaki nizinne tutaj posiadają najwyżej położone stanowiska na Śląsku. Wsród mniejszych ptaków na łąkach nie brakuje skowronka, pokląskwy czy dzierzby gąsiorka. Warto zauważyć, że siedliska leśne i nieleśne przenikają się wzajemnie tworząc strefy ekotonowe i mozaikę siedlisk, która jest szczególnie korzystna dla gatunków bardziej wymagających. Zyskuje na tym chociażby pustułka, która gniazduje w skałach, ale pokarmu szuka na powierzchniach niezalesionych.